Dorpswandeling St. Ulrich am Pillersee

De beek heeft zijn oorsprong aan de Tiroolse kant van de Loferer Steinberge. Het omringt de bergketen bijna volledig en vormt de westelijke en noordelijke grens. De naam verandert verschillende keren. Hij ontspringt in het gemeentelijk gebied St. Ulrich am Pillersee am Hochsäul (1757 m) en stroomt in zuidwestelijke richting door het Grieseltal. In de traditionele landelijke wijk Flecken maakt het een abrupte bocht en bereikt na enkele kilometers de Pillersee. Na St. Adolari, de kleine bedevaartskerk aan de noordkant van het meer, passeert hij de öfenschlucht richting Waidring, verandert zijn naam in Haselbach en mondt uit in de Saalach in Lofer. Van de vele bergstromen die van de berghellingen naar het dal stromen, is de Grieselbach altijd een van de gevaarlijkste geweest in het gemeentegebied St. Ulricher. Al in 1880 werden de eerste maatregelen genomen om de stroom te verbeteren. In de loop van de jaren werden de barrières van Heller en Hasling gebouwd en voortdurend verhoogd. Door de directe invloed in de Pillersee is er natuurlijk ook een zeer grote visstand in de Grieselbach. De oevers nodigen uit tot verpozen en spelen in de bergstroom, vooral in het gebied van het wilde en romantische Grieseltal onder de Loferer Steinberge.

'Kneipp-medicijn' of 'Kneipp-therapie' is een behandelingsprocedure genoemd naar Pastor Sebastian Kneipp (1821–1897). Dit kan zowel preventief als voor de behandeling van bestaande ziekten worden gebruikt. Na een ontspannen wandeling rond de Pillersee of een uitgebreide bergtocht in de Steinberge, is er niets verfrissender dan een rondje in de Kneipp-baden. Hier kunt u het bergwater in zijn meest ongerepte vorm ervaren. De plek nodigt uit tot verpozen. Hier heeft u een direct uitzicht op de parochiekerk van St. Ulrich am Pillersee, op het kalksteenmassief en op Schafelberg (1597 m) en Kirchberg (1678 m). De dennenvelden in dit gebied worden nog steeds gebruikt voor de dennenoliedistilleerderij van de firma Mack!

Het stevige heiligdom werd gebouwd in de 18e eeuw. Volgens de mondelinge overlevering werd het gebied geteisterd door een ongedierteplaag (engerlingen, larves van een kever). De mensen vroegen hun kerkpatron Ulrich en de heilige keizer Heinrich om hulp. En deze roep om hulp werkt, want de ramp was minder dan gevreesd. In 1984 werd de zuil door de schuttersgilde verplaatst en gerenoveerd - ter gelegenheid van de viering van het 175-jarig bestaan van de Tiroolse vrijheidsstrijder Andreas Hofer. De vier nissen zijn opnieuw ontworpen door de schilder uit Fieberbrunn Robert Siorpaes en tonen de moeder van God en kind en de heilige Ulrich, keizer Heinrich en Johannes Nepomuk. De Heinrichsäule is de eerste stop in de jaarlijkse Corpus Christi-processie.

Deze oase van rust herinnert aan de traditie van de Tiroolse schuttersgilden in de Tiroolse vrijheidsstrijd. De schuttersgilde Pillersee werd op 8 december 1982 opgericht. In 1995 richtten de schutters dit kruis op en de beeldhouwer uit St. Ulrich, Bartl Wagstätter maakte de houten god. De inscriptie op de plaquette op de steen luidt: ´Opgedragen aan het hart van Jezus als een erfenis van onze vaders en een missie naar onze kerk`. De eerste concrete verwijzing naar schutters in St. Ulrich is al terug te vinden in de kerkverslagen van 1671. Door een bronvermelding van Dr. Herwig Pirkl zijn zelfs de namen van de schutters van Nuarach uit het jaar 1676 bekend. Het is interessant dat de overgrote meerderheid van de schutters in St. Ulrich, in tegenstelling tot hun kameraden in de andere Pillerseetal-gemeenschappen, waren uitgerust met hun eigen musketten. Als onderdeel van het Pillersee-contingent onder de kapiteins Simon Fiechter en Christian Blattl namen ook talrijke schutters van St. Ulrich deel aan de gevechten van de Tiroolse vrijheidsstrijders van 1809. Bijzonder opmerkelijk is de heroïsche verdediging van de Pass Strub bij Waidring tegen een twintigvoudige superioriteit van de Beierse vijand. Tijdens deze gevechten in mei 1809 werd de St. Ulrich boer Thomas Schwenter ´Peitingbauer` gevangen genomen, enkele maanden later stierf hij in Beiers gevangenschap in München. De tweede statie van de jaarlijkse Corpus Christi-processie bevindt zich bij dit houten kruis.

De kerk van St. Ulrich behoorde ooit tot het klooster Rott am Inn en is zonder twijfel de oudste kerk in de regio. Het werd voor het eerst genoemd rond het jaar 1100. Rond 1500 werd de oorspronkelijke kerk vervangen door een laat-gotisch gebouw. Verdere renovaties, grotendeels in barokstijl, volgden door de eeuwen heen. De laatste grote renovatie vond plaats in 1970. De ligging in het uiterste noorden van de gemeente zal u wellicht verrassen! St. Ulrich am Pillersee is een Streudorf dat bestaat uit verschillende nederzettingen rechts en links van de Pillerseestraße. In het uiterste zuiden, dichter bij St. Jakob in Haus dan bij de kerk van St. Ulrich, ligt de wijk Flecken, die indruk maakt met zijn liefdevolle ontwerp, zijn landbouwtraditie en zijn geleefde cultuur. Volgens de legende zou precies hier de parochiekerk worden gebouwd: Het hout voor de bouw van de kerk kwam van de oostzijde van de Pillersee, waar de zogenaamde ´Steinberglärchen` groeien - een bijzonder goede en harde larikssoort. Het werd in de winter in het dal gekapt en met paard en wagen over het meer getrokken. Tijdens deze tochten klonk er een zoemend en knetterend geluid alsof het meer klaagde en het hout uit niet uit zijn omgeving wilde halen. Het hout werd gebeitst en verwerkt voor de bouw van de kerk. De arbeiders hebben zich zo vaak verwond dat men dacht dat de Pillersee de bouwplaats en het hout had betoverd. De bouwwerkzaamheden werden stopgezet en pas toen de kerk later bij de Pillersee werd gebouwd, op de plaats waar hij nu staat, konden de werkzaamheden zonder complicaties worden voltooid. Er werd gezegd dat toen het meer zijn hout weer zag, het tevreden was! Er werd een kapel gebouwd, maar alleen met gebeitst hout.